آغاز جهاد | جمعی از شاعران

باز جاری ست خیابان به خیابان این شور
هم قدم باز رسیدیم به میدان حضور

زنده تر می شود این شور و نوا نسل به نسل
تازه تر می شود آزادی ما نسل به نسل

زندگان نفس قدسی روح اللهیم
آیۀ فتح بخوانید که ما در راهیم

سربه سر ملت عشقیم که تا جان داریم
سر و سودای رسیدن به شهیدان داریم

راهیانیم در این جادۀ پر رؤیا ما
هر که در بیعت عشق است بیاید با ما

بهمن است و دل یک سال به این ماه خوش است
پرچم است و به دلش جلوۀ «الله» خوش است

پرچم عشق که خورشید همه آفاق است
تار و پودش همه از خون رگ عشاق است

شده هنگام علمداری ما بسم الله
بگذر از خویش و به این بزم بیا بسم الله

شده در بزم وفا جام بلا دست به دست
پرچم دوست رسیده ست به ما دست به دست

بر زمین هر طرفی دست علمداری آه
سر هر دار خدایا سر سرداری آه

بیرق مستی این تاک نخواهد افتاد
به اباالفضل که بر خاک نخواهد افتاد

حاج قاسم که صدایش، نفس صبحدم است
گفت جمهوری اسلامی ایران، حرم است

باز دلتنگ تو هستیم کجایی ای مرد!
دل به لبخند تو بستیم کجایی ای مرد!

صف اول که به لبخند تو زیبا می شد
شعر هم مثل همه محو تماشا می شد

انتقام تو که کابوس شب آمریکاست
ای یل معرکه! والله که بر ذمّۀ ماست

این نه عهدی ست که یک آن هم از آن برگردیم
جان سالم ببرد قاتل تو، نامردیم

شیر مردا! ز تو این روبهکان می ترسند
آری از اسم تو هم مثل اذان، می ترسند

تو در این ظلمت شب سرخ ترین فریادی
بردن نام تو ممنوع شد ای آزادی!

مرد باید، که به هنگام خطر یل باشد
روز میدان و شب واقعه اول باشد

ای نشسته صف اول! به عدالت برخیز
مالک راه علی شو، به شجاعت برخیز

چشم ها را بنگر، تشنۀ عدل است وطن
همقدم با صف مردم، به صف ظلم بزن

با زر و زور، علی وار و دمادم بستیز
صف شکن باش و در این خط مقدم بستیز

درد دل هاست خوشا گوش کنی مردم را
نه که خاموش و فراموش کنی مردم را

کاش مردان تو آیینۀ پاکی باشند
یعنی از جنس همین مردم خاکی باشند

موسم بت شکنی آمد و بت هم کم نیست
همچنان چارۀ ما شور خلیل الهی ست

بت تزویر و تکبر، بت فرزند و تبار
هان، خلیلی شو و آن تیشۀ غیرت بردار

«تازه آغاز جهاد است» بر این طبل بکوب
«وقت اعدام فساد است» بر این طبل بکوب

ما از این جام چشیدیم و همه خیر و شرش
ضرر اندر ضرر اندر ضرر اندر ضررش

استخوانی به گلو مانده و خاری در چشم
صبر کردیم و ندادیم عنان در کف خشم

صبر کردیم و کنون موسم پیروزی ماست
شک نکن بر اثر صبر، ظفر روزی ماست

دارد اقرار کنون دشمن دیرین به شکست
مفتضح گشته و خود نیز به این معترف است

رفت آن هیبت پوشالی دشمن بر باد
نرود حیله دجالی اش اما از یاد

چون که در معرکۀ جنگ سرش خورده به سنگ
فکر نیرنگ کند باز و شود رنگ به رنگ

گر ز «تحریم» و ز «تهدید» ندیده ست اثر
دارد امید که «تطمیع» دهد باز ثمر

گره کار وطن غیرت ما می طلبد
عقل و عشق و جگری چون شهدا می طلبد

خندق است آی ببینید که احزاب آمد
از صف ما برود، هرکه پی خواب آمد

عشق می بارد و سرها به تماشا مستند
دل بریدند ز خود تا به خدا پیوستند

عطر عشق است که در شام و یمن پیچیده ست
نور یار است به روی شهدا تابیده ست

قدس ای قبلۀ اول! خط پایانی تو
مقصد قافلۀ هند و خراسانی تو!

هر که دارد سر همراهی سر بسم الله
هر که دارد جگر خوف و خطر بسم الله!