لقد وصل حجم الكارثة والجريمة في #غزة إلى درجة أن الإنسان لا يعرف بأي لغة، بأي فعل، بأي عمل يستطيع أن يصرخ بغضبه وحقده!
كيف يمكنك مهاجمة الضمائر النائمة؟!
فكيف تتفاخرون بكل قسوة وتناقضات الدول الغربية والعربية والتركية وغيرها وتتمردون عليها؟!
بعض هذه التناقضات صورها الشاعر المصري مصطفى إبراهيم في قصيدته “طلاق قاسم”، كما أنصفها المطرب المصري #أمير_عيد.
وحيثما يزداد حجم الحزن وتدفق الحزن، يستطيع الفن الخالص أن يصنع من المأساة ملاحم. الملحمة التي لها وجود حقيقي ليست حلماً مصطنعاً!
حجم فاجعه و جنایت در #غزه به حدی رسیده که آدمی نمی‌داند با چه زبانی، با چه اقدامی، با چه کاری می‌تواند خشم و بغض و غضب خودش را فریاد بزند!
چطور می‌شود نهیب زد به وجدان‌های به خواب رفته؟!
چطور می‌شود این همه ظلم و تناقض کشورهای غربی و عربی و ترک و… را به رخ کشید و علیه آن شورید؟!
مصطفی ابراهیم شاعر مصری، بخشی از این تناقضات را در شعر «تلک قضیه» به تصویر کشیده و #امیر_عید خواننده مصری نیز به خوبی حق آن را ادا کرده است.
آنجا که حجم اندوه و هجوم غم زیاد می‌شود، هنر پاک می‌تواند از تراژدی، حماسه بسازد. حماسه‌ای که وجودی حقیقی دارد نه رویایی تصنعی است!
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.